Αν και ποτέ δεν είχα ακούσει για τα προγράμματα εθελοντισμού στο εξωτερικό, κάποια στιγμή γνώρισα δυο νέους Ισπανούς που πραγματοποιούσαν το πρόγραμμα αυτό στην Καλαμάτα. Κατευθείαν γοητεύτηκα και σχεδόν αυτόματα αποφάσισα να κάνω μια ‘στάση’ πραγματοποιώντας κι εγώ το ίδιο πρόγραμμα στην Ισπανία.
Η θεά τύχη μου χαμογέλασε όταν έμαθα τα καλά νέα που θα με έστελναν μετά από ένα μήνα στο Santiago της Galicia, στη βορειοδυτική Ισπανία. Η προετοιμασία, το σεμινάριο, και το όλο κλίμα που είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου με έφερναν κάθε μέρα και πιο κοντά…
Όταν τελικά έφτασα, άφησα τα πάντα πίσω και άνοιξα ορθάνοιχτα τα μάτια μου, τα αυτία μου και τη μύτη μου περιμένοντας για το καινούριο! Είχαν όλα κάτι το διαφορετικό, κάτι το μαγικό. Όλος αυτός ο νέος κόσμος που ανοίχτηκε μπροστά μου με συνεπήρε και άρχισα ξανα να κάνω όνειρα σαν παιδί. Άρχισα και πάλι να συνειδητοποιώ, πως αυτά τα παιδικά όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν.
Η δουλειά μου ήταν βοηθός νηπιαγωγού. Δεν είχα ιδέα από παιδιά αλλά ήθελα πολύ να μάθω. Δούλεψα σκληρά τους πρώτους τρείς μήνες, με τη γλώσσα και τα παιδιά και ταυτόχρονα κατάλαβα πως οι ορίζοντές μου διευρύνονταν ακόμα περισσότερο. Το έβαλα πείσμα να μάθω καλά τη γλώσσα και να έρθω πιο κοντά με τα παιδιά. Τα κατάφερα! Το συναίσθημα ήταν ανεπανάληπτο. Μαζί με τους άλλους εθελοντές που δουλεύαμε και μέναμε μαζί, νιώθαμε κομμάτι της κοινωνίας σιγά σιγά. Αποκτήσαμε φίλους από την Ισπανία και όλη την Ευρώπη, περάσαμε απίστευτες περιπέτειες και πάνω από όλα νιώσαμε ελεύθεροι από τα πάντα.
Μετά από ένα χρόνο και ενώ δεν ήθελα να τελειώσει το πρόγραμμα, έπρεπε να γυρίσω πάλι στην Ελλάδα και να δώ τι θα κάνω. Δεν είχα όμως καμία όρεξη να επανέλθω σε όλα αυτά που έκανα πρίν.
Η ευκαιρία μου δώθηκε όταν ξεκίνησα δουλειά με τον οργανισμό που με έστειλε στην Ισπανία. Καταπληκτική ευκαιρία να συνεχίσω να δουλεύω με αυτά τα προγράμματα και με νέους από όλη την ευρώπη…
No comments:
Post a Comment